Author Archives: Aleksandra Joanna Małgorzata

Arthur, Walentina, Niklas, Elżbieta, Richard, Serafin, Andrzej, Alex, Gotfryd, Dina, Michael, Władysława… To imiona tylko kilkorga bohaterów reportażu Grzebałkowskiej, która, nie bez przesady, zjechała pół świata, by do nich dotrzeć. Powiedzieć, że ich relacje wojenne są wstrząsające, to nic nie powiedzieć. Warto czytać wszystko, co napisała ta autorka, bo, póki co, nie ma tego zaCzytaj dalej „Nigdy więcej [Wojenka. O dzieciach, które dorosły bez ostrzeżenia, Magdalena Grzebałkowska]”

W tej książce chyba wszystko jest na opak: Niemcy jacyś tacy porządni i nawet zdają się budzić pewną sympatię, polscy partyzanci to obdartusy i niezbyt zorganizowani cywile, wieśniacy wycofani i bez woli walki. A pośród tego wszystkiego leniwie płynie Bug, przez który każdego – za odpowiednią opłatą – jest gotów przewieźć Lubko. Najnowsza powieść AndrzejaCzytaj dalej „Tuż przed Barbarossą [Przewóz, Andrzej Stasiuk]”

Losy śląskich kobiet w XX w., opisane w tej książce, przypominają mi słowa początkowe Anny Kareniny: Wszystkie szczęśliwe rodziny są do siebie podobne, każda nieszczęśliwa rodzina jest nieszczęśliwa na swój sposób. Jednak „klątwa” rodziny Kasi budzi we mnie troskliwe współczucie, bo takich rodzin jak jej jest, niestety, więcej. Anna Dziewitt-Meller jest Ślązaczką z Chorzowa (choćCzytaj dalej „Jaka marchew – taka nać, taka córka – jaka mać [Od jednego Lucypera, Anna Dziewitt-Meller]”

O Świecie Dysku słyszał chyba każdy, natomiast ja niedawno odkryłam serię o Długiej Ziemi napisaną wspólnie przez Terry’ego Pratchetta i Stephena Baxtera. I właśnie to uniwersum pochłonęło mnie na dobre kilka miesięcy równie skutecznie jak wcześniej dyskowe światy. Na cykl składają się tytuły:  Długa Ziemia, Długa wojna, Długi Mars, Długa utopia i Długi kosmos. CałaCzytaj dalej „Długa… i przyjemna lektura [Cykl Długa Ziemia, T. Pratchett, S. Baxter]”

Co by tu napisać o nowej książce noblistki i jak w ogóle coś napisać, kiedy zbożny lęk paraliżuje… Ale mimo to spróbuję, bo to ciekawa i oczekiwana (przynajmniej przeze mnie) książka, choć jej zawartość jest nienowa. Reklamowana jako pierwsza po Noblu pozycja już samym tytułem odwołuje się do mowy noblowskiej Olgi Tokarczuk. I rzeczywiście tenCzytaj dalej „Dysocjacje dronicznego opowiadacza [Czuły narrator, Olga Tokarczuk]”

Nie da się zrozumieć świata bez patrzenia na liczby. Ale też nie da się go pojąć, patrząc tylko na nie (s. 142). Człowiek ma tendencję do upraszczania, a stereotyp jest tego najprostszym przykładem – uogólnione sądy o innych grupach społecznych i etnicznych mamy tak wdrukowane w myślenie, że nawet liczby nas nie przekonają o ichCzytaj dalej „Oczy szeroko zamknięte na fakty [Factfulness, Hans Rosling]”