Romans w wyższych sferach [Red, White&Royal Blue, Casey McQuiston]

– Zastanawiałeś się kiedyś – mówi powoli – jak to jest być anonimową osobą w tłumie…

Alex marszczy czoło.

– Co masz na myśli? (…) Chyba nie brakuje ci możliwości. (…)

– Owszem, możliwości, które ja brałbym pod uwagę – mówi, przeciągając słowa – najwyraźniej wcale nie są opcjami (s. 131-132).

W czerwcu społeczność LGBT+ i wspierający obchodzi Pride Month, w Polsce są to zwykle smutne obchody, szczególnie w tym roku – ze względu na stosowaną przez polityków retorykę dehumanizacyjną przedstawicieli mniejszości seksualnych. Tym ważniejsza zdaje się publikacja Red, White&Royal Blue Casey McQuiston.

Alex, pierwszy syn Ameryki (dalej: PSUSA) jest zaangażowanym w reelekcję swojej matki młodym człowiekiem z ambicjami. Pragnie zostać najmłodszym senatorem w historii. Jego plany zostają zrujnowane, gdy pod wpływem alkoholu bierze udział w skandalu podczas historycznego ślubu następcy brytyjskiego tronu. Aby zażegnać kryzys dyplomatyczny i PR-owy, zostaje zmuszony do udawania przyjaźni z księciem Henrym, co dla PSUSA jest potwarzą:

(…) jestem synem prezydentki Stanów Zjednoczonych. Książę Henry jest pionkiem imperium brytyjskiego. Nie możesz tak po prostu nazwać go moim największym wrogiem. (…) „Największy wróg“ sugeruje, że jest moim rywalem na każdym poziomie, a nie, no wiesz, nadętym produktem chowu wsobnego (…)

(s. 14).

Nadchodzi też moment, gdy Alex poddaje w wątpliwość swoją tożsamość, choć od dawna nie jest już nastolatkiem i dotychczas był pewien, że jest heteroseksualny do szpiku kości. Jednak urok księcia każe mu zweryfikować swoje przekonania.

Powieść ma konstrukcję klasycznego romansu, w którym od nienawiści przechodzimy do pełnej przeszkód miłości, która zalicza upadek, lecz wspólnie bohaterowie mogą przetrwać wszystko i wyjść z opresji silniejsi.

Autorka powieści identyfikuje się jako osoba nieheteronormatywna, co jest dodatkowym atutem, może bowiem czerpać z doświadczenia własnego oraz środowiska odnośnie do transgresji, uprzedzeń, uczuć i przemyśleń. To cenne spojrzenie od wewnątrz, do którego nieczęsto mamy dostęp. 

Podczas lektury nie sposób pominąć kwestię rzeczywistości przedstawionej, ponieważ o ile anonimowych bohaterów można osadzić w dowolnym świecie, o tyle mamy tu bardzo konkretne postaci ze świecznika. PSUSA zajął pokój w Białym Domu po jednej z córek Obamów, więc z tamtej rzeczywistości został wymazany triumf Trumpa. A to czyni z Henry’ego… Harry’ego!

Z wydaniem Red, White&Royal Blue w Polsce wiąże się również afera, której nie sposób pominąć, a została nagłośniona przez blogerki w social mediach (po szczegóły można zajrzeć na instagram @catusgeekus), ponieważ do druku trafiła robocza wersja, zawierająca błędy tłumaczeniowe oraz redakcyjne (już na pierwszej stronie dowiadujemy się, że message etched (…) with a tip of key to „wiadomość z kluczem“ – zamiast wiadomość wyryta kluczem/ czubkiem klucza – nie lepiej idzie z tłumaczeniem slangu: woof zostaje przełożone na „hau, hau“  – zamiast puszczę pawia itp.). Pomimo to, uważam że sukces wydawniczy jest dla tej powieści niezwykle ważny – publikacje LGBT+ nie są w Polsce szeroko reprezentowane, a sukces Red, White&Royal Blue mógłby im szerzej otworzyć drzwi wydawnictw.

Jak to w romansie, nie brakuje tu słodkich i romantycznych porywów, które należą tylko i wyłącznie do sfery tego podgatunku i mogą wywołać zarzuty o brak realizmu. Tymczasem uważam, że właśnie cukierkowość i pluszowość romansów jest ich niezbywalną cechą, a sięgamy po nie, by za schematami i utartymi strukturami znaleźć niezbędną do życia nadzieję.

Autor: Casey McQuiston
Tytuł: Red, White & Royal Blue
Wydawnictwo: Prószyński i S-ka
Data wydania: 2020