Ofelia ma ambitny plan znaleźć swoje miejsce i umocnić pozycję na dworze wbrew narzeczonemu i jego ciotce. Jednocześnie Thorn pokazuje na wszelkie możliwe sposoby, że nie jest mile widziana w jego życiu ani na Biegunie w ogóle.
Drugi tom Lustrzanny wydaje się wreszcie rozwinięciem przydługiej ekspozycji z pierwszej części – gdy akcja rusza to już z kopyta: Ofelia, wskutek nieporozumienia, zostaje młodszą bajarką Faruka, jednocześnie zawiązuje kilka sojuszy na dworze. Wydaje się, że nie mogła trafić do bardziej odmiennego kulturowo i wrogiego środowiska, które jest napędzane zawiścią, zdradą, knuciem i spiskami. A zatem całkiem naturalnie przestaje ufać komukolwiek, nie wyłączając własnej chrzestnej, która okazuje się podatna na sztuczki mieszkańców tej arki.
I gdy okopana w swojej nieufności ze swoimi niezłomnymi zasadami Ofelia czuje się względnie bezpieczna, zaczynają znikać ludzie, ginąć klany a na dworze dochodzi do incydentów. Jako czytaczka zostaje zmuszona przez Faruka do przeprowadzenia śledztwa, podczas gdy po piętach depcze jej rodzina, która koniecznie musiała się zjawić na Biegunie po miesiącach milczenia, żeby sprawdzić postępy przygotowań do ślubu.
Nie do końca wiem, dla kogo jest przeznaczona ta powieść i myślę, że autorka też może nie być tego pewna. Wydaje się, że akcję kieruje do nastolatków z jednocześnie zaręczyny jako pretekst do przesiedlenia, wraz z rozwiązaniami o naturze związków, budowania relacji i zaufania i na dodatek sama postać narzeczonego – budzą moje głębokie wątpliwości.
Niemniej nie jest to typowe romantasy, ale i nie NA. Wydaje się, że bardziej jest to opowieść o poszukiwaniu tożsamości. I o budowaniu świata, albowiem dużo miejsca jest poświęconego na światotwórstwo i mam wobec kolejnych części spore oczekiwania w tym względzie.
Tymczasem czytam kolejny tom, bo wsiadłam w świat arek i nie chcę go zostawiać zbyt szybko.
Autor: Christelle Dabos
Tytuł: Zaginieni z Księzycowa
Tłumaczenie: Paweł Łapiński
Wydawnictwo: Entliczek
Data: 2020
Z drugiej strony 