To nie będzie o książce Strugackich. To będzie o filmie, polskim. Samo w sobie jest to ewenement, ponieważ po kilku porażkach, obiecałam sobie, że nigdy nie pójdę do kina na polski film. Pominęłam takie arcydzieła jak Kac Wawa, ale i takie, jak Czarny Czwartek, niemniej – zachęciły mnie obrazki w kinie i żeśmy poszli.
Sprawy sercowe są mi dość bliskie, bo miałam mały epizod w CZD – więc widziałam różne ciekawe przypadki, z których każdy jest dramatem. I rozumiem potrzebę rozwoju medycyny, eksperymentowania i wdrażania nowych metod leczenia. Dlatego podziwiam ludzi, którzy maja wizję.
Zbigniew Religa (Tomasz Kot) ma misję, ale czuje się przytłoczony przez ciasne środowisko lekarskie. Wyrusza więc z Warszawy do Zabrza, by własnymi rękami budować klinikę, w której chce dokonywać rzeczy wielkich. Zostawia żonę (Magdalena Czerwińska) i dzieci (w filmie nawet nie są wspomniane), zbiera młodych gniewnych lekarzy z porządnym wykształceniem i otwiera szpital.
Środowisko dalej pragnie powstrzymać Religę przed obrazoburczymi działaniami na sercu, bo o ile przeszczep nerek jest już uznany za normę, o tyle serce – jak mówi jeden z lekarzy – jest w Polsce relikwią, nie mięśniem.
Jest to historia jednej osoby, która zmaga się z okolicznościami, sobą i ludźmi – łącznie z tym, że pacjenci pytają, czy po przeszczepie się zmienią, czy serce można kupić na czarnym rynku. Tomasz Kot znakomicie podołał odegraniu osoby, która jest odpowiedzialna za ludzkie życia, próbującym utopić ból istnienia w alkoholu, a jednocześnie jest cholerykiem, ciepłym przyjacielem, odpowiedzialnym szefem.
W filmie ujęły mnie dwie rzeczy oprócz aktorstwa – scenografia i dialogi. Pierwsza chwyciła mnie za serce peerelowskim urokiem, który działa na mnie nieodmiennie pociągająco. Architektura użytkowa, szklanki w koszyczkach czy takie szczyty osiągnięć techniki jak polonez czy telewizor rubin – nie wiem dlaczego, ale mają większe znaczenie niż współczesne płaskie gadżety. Natomiast dialogi to majstersztyk i trzeba je obejrzeć – scena przyjmowania lekarza do pracy czy rozmowa z kolegami przed hotelem, w którym odbywa się konferencja przynoszą skrzydlate słowa, które maja szansę przejść do obiegu podobnie jak teksty z komedii Machulskiego.
Polskie filmy naprawdę mogą być dobre. Mam nadzieję, że pójdzie dalej w tę stronę.
Tytuł: Bogowie
Reżysera: Łukasz Palkowski
W rolach głównych: Tomasz Kot, Piotr Głowacki, Szymon Piotr Warszawski i in.
Rok produkcji: 2014
Z drugiej strony 
Swietny film opowiadajacy o kawalku historii tego kraju, nawet jesli rzeczywistosc ktora przedstawia ociera sie o patologie, to jednak bohatrowie potrafia ja przezwyciezyc. Mocne Kino bez zbednych fajerwerkow, wiecej takich filmow!
PolubieniePolubienie